Uzay için Tribo malzemeleri

Uzaydaki triboloji, yeryüzündeki tribolojiden büyük farklılıklar gösterir. Vakumun kendisi zaten yeryüzünde kullanılan çoğu çözümü dışlamaktadır: yağlayıcılar buharlaşır, malzemeler bozulur (polimerler) veya korozyona dayanıklı değildir (nitrürleme çelikleri), en yaygın metalik alaşımlar titreşimler altında güçlü yapışkan aşınmasına veya soğuk kaynağa maruz kalır, birçok kaplama çok daha yüksek sürtünme sergiler (örneğin DLC). Bu nedenle, tribolojik temaslarda malzeme ve yağlayıcı seçimi karasal yaklaşımlardan tahmin edilemez.

Artan performansla birlikte daha az kütle açısından mekanizmalara yönelik artan talepler, malzemelerin yanı sıra kaplama ve yüzey işlemlerinin de iyileştirilmesi ve hatta geliştirilmesi ihtiyacını doğurmaktadır. AAC bu eğilimleri takip etmekte ve ticari faaliyetlerdeki mevcut sınırlamaları tespit etmeyi ve olası çözümler geliştirmeyi amaçlamaktadır. Üreticilerle son kullanıcılar arasında bağlantı kuran AAC, yeni çözüm konseptlerini oluşturarak ve üreticilerin prototiplerini kalifikasyona kadar test ederek yardımcı olmayı teklif etmektedir. AAC ayrıca kamu fonlarına veya ESA'ya karşı koordinatör olarak hareket etmeyi, yani endüstriyi evrak işlerinden (teklifler ve raporlama) kurtarmayı teklif eder.

Örnek olarak AAC, örneğin bilyalı rulmanlardaki kafesler için yeni kendinden yağlamalı polimerlerin geliştirilmesinde rol oynamaktadır. AAC, dişliler için geniş sıcaklık aralığında yüksek verimlilik sağlayan hibrit bir yağlama konsepti geliştirmiştir. Ayrıca uzun ömür sağlamak için, PH-çelikleri için yeni bir nitrürleme işlemi oluşturulmuş ve kompozit bir MoS₂ kaplama. AAC aynı zamanda sürtünme malzemeleri, yani hem vakumda hem de ortam koşullarında belirli bir "orta sürtünme değeri" sunan malzeme çiftleri konusunda da faaliyet göstermektedir. Tüm bu süreçler, ticari tedarik zincirlerini etkinleştirmek için endüstriyel üreticilerde kurulmuştur.